ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 30MILLIAMPERE

Πως ξεκίνησε η ιδέα δημιουργίας των 30milliΑmpere;

 
Η ιδέα ήρθε πριν 4-5 χρόνια από τον Γιάννη Πίκο που είναι στα ντραμς και από εμένα, τον Γιώργο Βογιατζάκη, που παίζω κιθάρα. Μπήκε στο σχήμα και ο Νίκος ο Κανδύλας με το μπάσο του και μετά από διάφορες δοκιμές –κυρίως στα φωνητικά-  βρεθήκαμε εδώ που είμαστε, οι προαναφερόμενοι, συν τον Κώστα Μαυρουδή στα φωνητικά. Προηγουμένως, βέβαια, το 2013 είχαμε ηχογραφήσει ένα demo τριών δικών μας κομματιών, με άλλον τραγουδιστή συν έναν επιπλέον κιθαρίστα. Γενικά πάντως, από την αρχή είχαμε σαν στόχο το δικό μας ρεπερτόριο. Δεν μας ενδιέφερε κάτι άλλο. Κι αν δεν είχε βγει κάτι που να γουστάραμε, μάλλον θα το είχαμε διαλύσει.

  
Ποιες είναι οι μπάντες που σας έχουν επηρεάσει περισσότερο;  

 
Άκου, μεταξύ μας έχουμε και διαφορετικά ακούσματα… Εγώ  γουστάρω τη  τζαζ, το φανκ και τα μπλουζ –εκτός της ροκ. Ο Γιάννης, αφού είχε ένα νεανικό πέρασμα στο heavy metal, τώρα ενθουσιάζεται με blues-rock, Jack White και τέτοια. Ο Νίκος έχει λιώσει το ελληνόφωνο ροκ όσο κανείς άλλος (πιθανόν) και γουστάρει αγγλικές μπάντες. Ενώ ο Κώστας είναι της πιο κλασικής σχολής του ροκ και με γερή εμπειρία, 25ετίας και βάλε, στα λαϊβάδικα. Αυτές οι «αποκλίσεις» έχουν ενδιαφέρον και βγάζουν «πράγμα». Ωστόσο υπάρχουν και κάποιες κοινές σταθερές : Black Keys, stoner, Sabbath. Αλλά, ξέρεις, όλα αυτά μπλέκουν μεταξύ τους, ευτυχώς με έναν τρόπο αβίαστο. Όταν πάμε για τα δικά μας πράγματα, όλα μένουν στην άκρη, αν και είναι –προφανώς- παρόντα. Αλλά χωρίς να μας καθοδηγούν.     

Ποια είναι η ιστορία πίσω από το όνομα της μπάντας;

 
Επειδή ο Γιάννης κι εγώ είμαστε μηχανολόγοι κι από τα ιδρυτικά μέλη, στραφήκαμε χωρίς να το καταλάβουμε προς το τομέα μας. 30milliAmpere λοιπόν είναι η οριακή τιμή της έντασης του ρεύματος που αν διαπεράσει το σώμα η ανθρώπινη ύπαρξη παύει να υπάρχει. Μιλάμε δηλαδή για επικίνδυνες καταστάσεις που αν τις συνδυάσεις με τη ροκ, αναφέρεσαι σε ένα «ηλεκτρισμένο ροκ» στα όρια του.  

Μέσα στο 2016 κυκλοφορήσατε την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά σας με τίτλο Gun In My Head, δώσε μας κάποιες λεπτομέρειες πίσω από τη δημιουργία του άλμπουμ.

 
Τα περισσότερα κομμάτια ετοιμάστηκαν μεταξύ 2014 και 2015. Επιλέξαμε 10 για το άλμπουμ και στα τέλη του 2015 μπήκαμε στο στούντιο. Ο τρόπος που δημιουργήθηκαν ήταν συνοπτικά ο εξής: εγώ έφερνα την μουσική ιδέα και χωρίς στίχους ακόμη, δοκιμάζαμε και ηχογραφούσαμε το αποτέλεσμα. Στην συνέχεια ο Γιάννης αναλάμβανε τους στίχους ακολουθώντας τις ηχογραφήσεις. Και μετά από τις απαραίτητες αλλαγές, από ιδέες που έπεφταν επιτόπου στο τραπέζι από όλους, κι αφού κι ο Κώστας έφερνε στα μέτρα του το κομμάτι, αυτό κάπως έτσι έπαιρνε την τελική του μορφή. Ο μεγάλος μας προβληματισμός κατόπιν ήταν για την παραγωγή. Θέλαμε έναν παραγωγό -μουσικό που να γουστάρει μεν την μουσική μας, αλλά και να μπορεί να συνεισφέρει με τις ιδέες του ουσιαστικά στην εξέλιξη των κομματιών. Και πάνω από όλα να δέσει μαζί μας. Και εκεί κάναμε διάνα! Ο Γιώργος Θεοφάνους των KollektivA βοήθησε σε όλα τα επίπεδα. Ανέλαβε το mixing, το mastering και να μας βοηθήσει στην παραγωγή.   

Μείνατε ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα;

 
Σαφώς! Κι από τις γνώμες που έχουμε λάβει (κυρίως από αγνώστους) είναι ένα αποτέλεσμα που στέκονται όλοι. Ειλικρινές κι αντικατοπτρίζει αυτό που είμαστε, χωρίς περιττά στολίδια και φαντεζί ενορχηστρώσεις. Κουμπώνει απόλυτα με την πρότασή μας κι αυτό θέλαμε.   

 Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που, ως συγκρότημα, έχετε αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα;

 
Ο τρόπος προώθησης της δουλειάς μας. Λόγω υποχρεώσεων, δεν είμαστε και  από τις μπάντες που μπορούν να ξεχυθούν στην επαρχία χειμώνα –καλοκαίρι κάνοντας live για να μας μάθουν. Από την άλλη, δεν ξέρουμε και πως δουλεύει η ιστορία με τα φεστιβάλ, αν είσαι ένα νέο όνομα στον χώρο που δεν σε ξέρουν.  Θέλουν κυνήγι και χρόνο για όλα αυτά, για την οργάνωσή τους.   

Σαν μπάντα θεωρείτε ότι λειτουργείτε καλύτερα στο στούντιο ή πάνω στη σκηνή;

 
Θέλουμε μπόλικα live μπροστά μας για να λιώσουμε τα τραγούδια μας. Αυτό είναι ένα ζητούμενο. Η επίδραση του κόσμου στα κομμάτια μας, αφού έχουμε πρώτα λυθεί οι ίδιοι για τα καλά! Στο στούντιο λειτουργεί ο καθένας εντελώς διαφορετικά. Εκεί χρειάζεται άλλου είδους εγρήγορση και ψυχραιμία. Απαντήσαμε; 

    
Ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον σας σαν μπάντα;

 
Να ‘μαστε καλά και για επόμενα άλμπουμ που να ‘χουν κάτι να μας πουν. Αλλά θα θέλαμε πρώτα από όλα (στο μέτρο το δυνατό για το είδος της μουσικής που παίζουμε) να ακουστεί η δουλειά μας… κι η όποια κριτική είναι καλοδεχούμενη.  Αυτός είναι ένας στόχος!   Αν και –για να κάνουμε αυτοκριτική- δεν είμαστε και οι πιο σίγουροι ότι είμαστε οι καταλληλότεροι για να την «σπρώξουμε»…  

Υπάρχουν group που ξεχωρίζετε στην Ελλάδα; Με ποιους θα μπορούσατε να συνεργαστείτε με ευκολία;

 
Υπάρχουν γκρουπάρες που τις χαίρεσαι. Υπάρχουν παιδιά που το έχουν πάρει ζεστά κι αποδίδει και τους θαυμάζεις και μόνο γι’ αυτό. Δεν χρειάζεται να πούμε ονόματα. Κι οι συνεργασίες έχουν το ενδιαφέρον τους όταν μπλέκουν τρελοκομεία… κι ανοιχτά μυαλά.  Δεν μας έχει τύχει ως τώρα στην φάση του στούντιο, αν εννοείς αυτό, οπότε θα ήταν και λίγο φλου να κατονομάσουμε κάποιους. Αλλά θέλουμε να το επιχειρήσουμε. Με μουσικούς συγγενικού ύφους, ή διαφορετικής προέλευσης. Έχουμε πάντως  την πεποίθηση ότι όλα ξεκινάν από την καλή χημεία, την καλή διάθεση και την αλληλοεκτίμηση.  Να θες να συνεισφέρεις –τελικά- σε μια ιδέα ενός άλλου δημιουργού σεβόμενός την.  

   
Ποια συμβουλή θα δίνατε στα συγκροτήματα που τώρα ξεκινάνε τα πρώτα τους βήματα.

 
Να το πάρουν σοβαρά. Ακόμη κι αν είναι τρίτη ή πέμπτη τους προτεραιότητα. Να μην το βάλουν κάτω και να επιδιώξουν να βρουν τον δικό τους ήχο, την δική τους φωνή που πρέπει να την υποστηρίξουν. Να κρατήσουν για το σπίτι τις επιρροές τους κι όταν φτιάχνουν μουσική να αφήνουν να βγει αυτό που πραγματικά είναι. Αυτό θα είναι η ταυτότητά τους.  Τότε το αποτέλεσμα θα είναι ειλικρινές κι όχι copy paste από καλλιτέχνες που θαυμάζουν. Το πιο σημαντικό όλων όμως –όχι μόνο στη φάση αυτή- είναι να υπάρχει στο γκρουπ καλή διάθεση, κοινοί στόχοι κι όχι ανταγωνισμοί. Κι αν κάτι δεν πάει καλά, να επιλύεται με συνοπτικές διαδικασίες.  

   
Κλείστε όπως εσείς επιθυμείτε την συνέντευξη...

 
Πρώτα θα σας ευχαριστήσουμε. Και για το τέλος θα θέλαμε να αναφέρουμε την εμφάνιση που θα έχουμε στο live που ετοιμάζουν, με ισοπεδωτικές διαθέσεις, τα φιλαράκια μας οι KollektivΑ στις 16/12, στο Κύτταρο. Είναι ένα γεγονός που μας χαροποιεί και μας εξιτάρει. Θα θέλαμε όλοι να είναι εκεί. Το θυμάστε; 16/12, στο Κύτταρο! 

Εμείς σας ευχαριστούμε, καλή συνέχεια.