ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ THE MONGRELETTES

Θα θέλαμε να μάθουμε πως ξεκίνησε η όλη φάση με τη μπάντα και τι έγινε ώστε να φτάσουν οι　The Mongrelettes　στην τελική τους μορφή.

 
Η αρχική ιδέα ήταν του Χρήστου και της Μαρίκας. Η Μαρίκα ήξερε την Μαριλένα (ντράμερ), ο Χρήστος την Πέννυ, η Πέννυ την Μαριλένα (κιθάρα), οπότε…ήρθε κι έδεσε. Αισθανθήκαμε όλοι σαν να παίζαμε μαζί χρόνια από τις πρώτες κι' όλας πρόβες. Δεθήκαμε και σαν μουσικοί και σαν παρέα, πάνω απ’ όλα!

Ποιοι λόγοι λειτούργησαν ως κίνητρο για την ενασχόληση σας με την τέχνη;

 
Οι λόγοι είναι πολλοί και διαφορετικοί για τον κάθε έναν από εμάς. Φαντάζομαι, πάντως, πως οι άνθρωποι που δείχνουν ενδιαφέρον για την τέχνη το κάνουν αυτόματα. Δηλαδή, δεν πρόκειται για μια διαδικασία βασισμένη στην καθαρή επίγνωση «τώρα θα ασχοληθώ με την μουσική», λόγου χάρη. Πρόκειται περισσότερο για μια ανάγκη, ο πυρήνας της οποίας μπορεί να βρίσκεται σε ερεθίσματα που λαμβάνουμε ήδη στην παιδική μας ηλικία. Για εμάς, η μουσική ήταν πάντα παρούσα στο σπίτι, οπότε η ενασχόληση με αυτήν θεωρείται φυσιολογική.

Ποιες είναι οι επιρροές σας και τα ακούσματά σας;

 
Και πάλι εδώ υπάρχει ποικιλία. Γενικά, κάθε ένας από εμάς έχει πολλά και διαφορετικά ακούσματα. Κάποια μέλη έχουν ασχοληθεί πολύ και με την κλασική δυτική μουσική αλλά και με την παραδοσιακή ελληνική. Σίγουρα έχουμε μια «ευαισθησία» στη δεκαετία του 1960, αλλά η μουσική μας φέρει πολλά στοιχεία. Παράλληλα, μας αρέσει να πειραματιζόμαστε και να παραμένουμε ανοιχτοί. Γενικά, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση στις τέχνες. Είναι, απλά, ένας συνεχές διάλογος με την πραγματικότητα και με ό,τι βιώνουμε. 

Πρόσφατα κυκλοφορήσατε την νέα σας δουλειά　The Mongrelettes　, μιλήστε μας λίγο γι’ αυτή…

 
Η κυκλοφορία του πρώτου μας δίσκου είναι, για εμάς, πολύ σημαντική. Αν και η ηχογράφηση έγινε αρκετό καιρό πριν, η ζωή μας ήρθε πάνω-κάτω, καθώς 4 από εμάς γίναμε γονείς τα τελευταία 2 χρόνια. Για να βγάλουμε τον δίσκο, έπρεπε να είμαστε και έτοιμοι να τον υποστηρίξουμε με live, γι’ αυτό περιμέναμε λίγο παραπάνω.

Πώς αισθανθήκατε, ακούγοντάς την στην τελική της μορφή; Κοιτάζοντας πίσω υπάρχει κάτι που θα θέλατε να είχατε κάνει διαφορετικά;

 
Γενικά, είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα. Βέβαια, πάντα, όταν ακούς κάτι δικό σου, σκέφτεσαι ότι θα μπορούσες να το κάνεις λίγο διαφορετικά, αλλά νομίζω ότι πρόκειται για μια φυσιολογική διαδικασία αυτό-αμφισβήτησης και προσωπικής εξέλιξης. Αλίμονο σε όσους νομίζουν ότι είναι τέλειοι J !!!

Ποια είναι τα πλάνα σας για το μέλλον;

 
Ήδη δουλεύουμε σε νέο υλικό και θέλουμε να μπούμε στο στούντιο όσο πιο γρήγορα γίνεται να το ηχογραφήσουμε. Επίσης, έχουμε κάποια live που έρχονται Αθήνα: στις 19 Δεκεμβρίου παίζουμε με τους Social End Products στο Velvet Room και στις 8 Ιανουαρίου στο Diggin’Out Fest στο Αν Club. Σύντομα θα ανακοινωθούν και ημερομηνίες για εκτός Αθηνών.

Αρκετά χρόνια, γεμάτα μουσικές από τους　The Mongrelettes. Τι ξεχωρίζετε, στην μέχρι σήμερα, πορεία σας;

 
Το καλύτερο είναι ότι έχουμε γίνει μια καλή παρέα και περνάμε τέλεια. Τώρα, σίγουρα, υπάρχουν στιγμές που ξεχωρίζουμε. Για παράδειγμα όταν κάναμε support στους Fall το 2012 στο Gagarin. Επίσης, ευχαριστηθήκαμε πολύ το live που κάναμε για το release του δίσκου τον Οκτώβριο. Βέβαια, δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από το να έρχεται κάποιος και να σου λέει ότι του αρέσει η μουσική σου. Αυτό πάντα είναι μια ξεχωριστή στιγμή.

Η επαφή σας με άλλες μπάντες πως είναι;

 
Μια χαρά! Υπάρχουν πολύ καλές μπάντες, με ωραίες ιδέες και όρεξη για δημιουργία. Ακούμε πολύ την εγχώρια μουσική και εννοείται ότι όλα τα ακούσματα επηρεάζουν και την δική μας παραγωγή. Είναι ο «διάλογος» που λέγαμε.

Πώς βλέπετε την πορεία της μουσικής βιομηχανίας μέσα στην κρίση;

 
Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα. Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι, σίγουρα, εύκολα και δεν είναι σίγουρο ότι μπορούμε ακόμα να μιλάμε για «βιομηχανία». Πόσο μάλλον για μπάντες που επιλέγουν την underground σκηνή. Αλλά, αυτό δεν σημαίνει ότι η δημιουργία πρέπει να μείνει στάσιμη. Πολλοί μουσικοί, άλλωστε, έχουν επιλέξει diy τρόπους για να προβάλουν τη μουσική τους. Εννοείται ότι η καλλιτεχνική ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει στο πλαίσιο συνεργασίας με μια μεγάλη εταιρία. Αυτό είναι γνωστό. Εμείς οι μουσικοί μπορούμε να στηρίζουμε τις μικρές ανεξάρτητες δισκογραφικές, που με τη σειρά τους μας στηρίζουν. Πάντως, σε γενικές γραμμές, υπάρχει μια κινητικότητα στην Ελλάδα. Είναι πολύ ενθαρρυντικό, επίσης, να βλέπεις τους 20άρηδες να εμπλέκονται ενεργά στη μουσική σκηνή.

Για το τέλος ένα μήνυμα για τους φίλους του blog αλλά και του συγκροτήματος;

 
Ανοιχτά μυαλά και keep rocking!!!

Ευχαριστούμε και καλή συνέχεια.