ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ LAVALANCHE

Δώστε μας λίγα στοιχεία για τους Lavalanche σαν μία πρώτη γνωριμία για τους φίλους του blog.

Είμαστε μία μπάντα 4 ατόμων (2 κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, φωνή), με έδρα το Παγκράτι, όπου διατηρούμε και το προσωπικό μας στούντιο για πρόβες. Παίζουμε μαζί τα τελευταία 8 χρόνια και έχουμε προς το παρόν ένα ηχογραφημένο άλμπουμ, το poverty of the stimulus.

Τι μουσική παίζετε και πώς θα χαρακτηρίζατε το είδος;

Η μουσική μας ανήκει στον ευρύτερο χώρο της μέταλ σκηνής, σίγουρα όχι της παραδοσιακής, γεγονός που μας δυσκολεύει κάπως να αυτοπροσδιοριστούμε υφολογικά-όχι ότι χρειάζεται κιόλας! Παρ' όλα αυτά, για λόγους οικονομίας, ας υποθέσουμε ότι κινούμαστε ανάμεσα στο post και το progressive.

Πως προέκυψε το όνομα;

Δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία πίσω από αυτό! Σκεφτήκαμε -αυθαίρετα ίσως- ότι το avalanche φωνητικά εκπέμπει κάτι το αρτιστίκ, την ίδια στιγμή που σημασιολογικά αντιπροσωπεύει μάλλον κάποια μουσικά μας σημεία. Μετά βέβαια αντιληφθήκαμε ότι με την προσθήκη ενός μόνο γράμματος, του "L", γινόμαστε ακόμα πιο στιβαροί (χαχα), αφού παραπέμπει στη λάβα, κι έτσι το κατοχυρώσαμε! 

Σε ποιο στάδιο βρίσκεστε ως σχήμα αυτόν τον καιρό;

Εδώ και 2-3 χρόνια περίπου δουλεύουμε το 2ο άλμπουμ, με υπομονή και σύνεση, και ως εκ τούτου έχουμε μειώσει θεαματικά τα live μας, καθώς θέλουμε να αφοσιωθούμε σε αυτόν μας το στόχο.

Σε τι αναφέρονται οι στίχοι σας;

Οι στίχοι μας είναι αμιγώς πολιτικοί, είτε εμφανώς είτε με έναν τρόπο πιο υπολανθάνοντα. Δεν μπορούμε να φανταστούμε μία τέχνη που δεν θα παρεμβαίνει πολιτικά και κοινωνικά και δεν θα είναι "ενοχλητική" σε όσους ευθύνονται για το ηθικό -κυρίως- αδιέξοδο που βιώνουν οι σύγχρονες κοινωνίες. 

Κατά την γνώμη σας σε πιο κοινό πιστεύετε ότι απευθύνεται το σχήμα;

Θέλουμε να απευθυνθούμε σε όσους έχουν εσωτερικές αναζητήσεις, σε όσους προβληματίζονται, σε όσους είναι ανήσυχα πνεύματα, σε όσους γοητεύονται από μία ανεξάρτητη τέχνη, μη εμπορευματοποιημένη αλλά ταυτόχρονα γνήσια και επιθετική. Απεχθανόμαστε τις κοινωνικές αδικίες, κάθε μορφή ρατσισμού και παραδοσιακής εξουσίας, επομένως οποιοσδήποτε γειτνιάζει ιδεολογικά ή συμπεριφοριστικά με κάτι από αυτά, σίγουρα δεν θα χαιρόμασταν αν μαθαίναμε ότι μας ακούει. Σχετικά με τη "φόρμα", το μουσικό μας ύφος δηλαδή, νομίζουμε πως όποιον θέλγεται από τον σκληρό ήχο σε μη παραδοσιακά συνθετικά μονοπάτια πιθανόν να του κεντρίζαμε το ενδιαφέρον.

Το 2014 κυκλοφορήσατε την πρώτη σας δουλειά με τίτλο Poverty Of The Stimulus, να περιμένουμε νέο υλικό σας;

Όπως είπαμε, είμαστε σε διαδικασία σύνθεσης και προπαραγωγής, οπότε μέσα στο προσεχές έτος ή τις αρχές του επόμενου θα είμαστε σε θέση να έχουμε στα χέρια μας κάτι χειροπιαστό.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Προς το παρόν όλη μας τη νοητική και σωματική ενέργεια την επενδύουμε στην παραγωγή του δεύτερου δίσκου μας. Γενικά, ελπίζουμε και ευχόμαστε αφ' ενός να έχουμε και στο μέλλον την ίδια όρεξη για δημιουργία που έχουμε και τώρα και αφ' ετέρου να έχουμε τη νοητική διαύγεια και το καλλιτεχνικό αισθητήριο που θα μας καθοδηγεί σε αξιόλογες παραγωγές.

Υπάρχετε σαν συγκρότημα όχι πολλά χρόνια. Πώς ήταν η διαδρομή ως τώρα;

Κι όμως, υπάρχουμε περισσότερα χρόνια απ' ό,τι φαίνεται, απλά η μπάντα δεν επωφελήθηκε από ορισμένα διαστήματα στα οποία για εξωγενείς λόγους δεν ήμασταν ενεργοί. Αλλά αυτός δεν είναι ο δρόμος ενός καλλιτέχνη που συνάμα εργάζεται σε κάτι άλλο, πέρα από την τέχνη του, για να ζήσει; Πολλές φορές η ανάγκη για επιβίωση υπερνικά την ανάγκη για δημιουργία, με οδυνηρό αντίκτυπο να τίθεται το χόμπι σου, το πάθος σου στο περιθώριο για λίγο.

Υπάρχουν μουσικές συνεργασίες που θα επιθυμούσατε να κάνετε στο μέλλον;

Αν υπάρχει κάποιο σχήμα ή καλλιτέχνης, γενικότερα, που θα νιώσουμε ότι ταιριάζουμε ιδεολογικά και καλλιτεχνικά, που μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες και έχουμε τις ίδιες βλέψεις, τότε γιατί όχι; Αν, τώρα, ρωτάς για το αν ονειρευόμαστε π.χ. να ανοίξουμε τους opeth ή τους tool, σίγουρα δεν είναι αυτοσκοπός κάτι τέτοιο. Είμαστε προσηλωμένοι αυστηρά στην όσο το δυνατόν πιο ποιοτική καλλιτεχνική παραγωγή εκ μέρους μας. Πολλές μπάντες φαντασιώνονται κάποια τέτοια στιγμή-να ανοίγουν δηλαδή ένα "μεγάλο" όνομα, αλλά αυτό, ταυτόχρονα, είναι και μία παγίδα, γιατί κατά κάποιον τρόπο ορίζει ένα "ταβάνι": η πορεία σου ως καλλιτέχνης ούτε υποβαθμίζεται αν ποτέ δεν παίξεις με κάποιο "δυνατό" όνομα, ούτε καθορίζεται ως αναγκαστικά επιτυχημένη αν καταφέρεις κάτι τέτοιο.  

Με τι μήνυμα θα θέλατε να κλείσουμε την συνέντευξη;

Θα θέλαμε να απευθυνθούμε στους νέους, κυρίως, και να τους προτρέψουμε να πάρουν στα χέρια τους τη γραφίδα του συγγραφέα, το πινέλο του ζωγράφου, το καλέμι του γλύπτη, την κάμερα του σκηνοθέτη, την κιθάρα του μουσικού και να τα μετατρέψουν στα πιο ισχυρά όπλα ενάντια σε όσους καταπατούν το δικαίωμά τους για ζωή. Να αφεθούν ελεύθεροι στους δρόμους της ελεύθερης δημιουργίας και να κατανοήσουν  πως η αγάπη για έκφραση είναι αγάπη για την ίδια τη ζωή. Σεβασμός, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια, ανεξαρτησία. 

Σας ευχαριστούμε για την συνέντευξη, καλή συνέχεια.