ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΞΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ

 

 

 

Από που ξεκινάει η ιστορία σας;

　

　

(Τοξικός Νίκος)

Η ιστορία μας ξεκινάει στα στενά του δρόμου επιστροφής από το 1ο ΓΕΛ Ν. Φιλαδέλφειας για τα σπίτια μας την Άνοιξη του 1994. Ήταν ο Νίκος Κουμουλέτζος, ο Δημήτρης Ζώης, ο Γιώργος Γεωργιάδης και ο Τοξικός Νίκος (εγώ). Θέλαμε να έχουμε ένα συγκρότημα που να παίζει κάτι γιατί θέλαμε να έχουμε ένα συγκρότημα, αλλά κανένας δεν ήξερε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ. Το όνομα Τοξικά Απόβλητα ανακαλύφθηκε μία μέρα στις βρύσες του σχολείου και ήταν ακριβώς αυτό που αντιπροσώπευε αυτήν την παρέα ΕΚΕΙ και ΤΟΤΕ. Ήμασταν μεταλάδες, ήμασταν τελειωμένοι και μόλις είχαμε ανακαλύψει τη «Διατάραξη Κοινής Ησυχίας» που μας καθόρισε πολιτικά πρώιμα, αλλά ανεπιστρεπτί.

Όταν πια αποφασίσαμε το ’96 να πάμε στο στούντιο για την πρώτη πρόβα μας, είχε μείνει μόνο ο Κουμουλέτζος, εγώ, αλλά είχε προστεθεί ο Μυτενιστής ο οποίος έμελλε να συνοδέψει τα Τοξικά για πάντα, και ο θρυλικός για ολόκληρη την ελληνική rock and roll σκηνή Panos Ramone. Λόγω της πουτάνας της ζωής ο Κουμουλέτζος κάπου χάθηκε στην πορεία, οι άλλοι βαρεθήκανε, και κάπου εκεί που διαλυόμασταν βρέθηκα εγώ με τον Αντώνη (ναι, αυτόν τον γνωστό από το τραγούδι) το καλοκαίρι του ’97…

Αυτός έμενε στις εργατικές του ΑΟΝΦ και στο υπόγειο είχε βάλει τα δανεικά (και αγύριστα) drums που είχε πάρει από κάποιον φίλο του. Εκεί παίζαμε οι δυο μας, αυτός drums κι εγώ κιθάρα και φώναζα για να ακούγομαι από πάνω. Ταυτόχρονα, και μέχρι το καλοκαίρι του ’98, κάναμε πρόβες και στο υπόγειο της Βίλλας Αμαλίας με τους κολλητούς μου από εκεί που ήταν η Μισέλ, ο Πέτρος, ο Κώστας ο Τζίφος (ΚΡΙΚΟΣ), και ο Eddy που επίσης είχε τραγικό τέλος…

Κάπως έτσι παρέμειναν ζωντανά τα Τοξικά μέχρι που το εν λόγω καλοκαίρι πήγαμε η παλιά σύνθεση να δούμε τους One Block Society στο θεατράκι του Κορυδαλλού. ΤΟ ΣΟΚ ΗΤΑΝ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ. Ο Ζακ και η παρέα του μας πήραν τα σώβρακα και εκείνη τη στιγμή αποφασίσαμε να επανενωθούμε και να κάνουμε τα Τοξικά Απόβλητα κανονικό συγκρότημα. Με λίγες προσθαφαιρέσεις βαδίσαμε στην πρώτη μας συναυλία τον Μάη του ’99 και τον πρώτο μας δίσκο τον Σεπτέμβρη του 2001 με την εξής σύνθεση: Τοξικός Νίκος, Μυτενιστής, Panos Ramone, Θανασάκης και Κωστάκης.

Η επόμενη ημερομηνία καμπής ήταν το καλοκαίρι του 2003 με το θρυλικό και ανεπανάληπτο PUNK SUMMER FESTIVAL όπου ο ευεργέτης μας Γιαννάκης (Punx Unite), μας γνώρισε με τον κιθαρίστα που σημάδεψε τα Τοξικά για τα περισσότερα χρόνια της ζωής τους, μέχρι πέρυσι: τον αγαπημένο όλων… Σοράτη. Με την επίσης πρόσθεση του Γιώργου από εκείνη τη συναυλία, ο οποίος ήταν ο drummer που καθόρισε το συγκρότημα μέχρι το 2011, σχηματίστηκε στην Αντίπαρο η σύνθεση που μας οδήγησε μέχρι το Κατέβασέ Το! το 2006, και το ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ το 2012 όπου τα Τοξικά πέρασαν και τις πιο κρίσιμες στιγμές στην πορεία τους…

Τότε, και με διαφορά +-1 χρόνου εμφανίστηκε το τρίο που έσωσε το συγκρότημα και το οδηγεί αυτήν τη στιγμή στις ωραιότερες εποχές του: ο Αργύρης, ο Δημητράκης και ο Αντώνης (μόλις εχθές 12/1/13 κάναμε την ποιοτικά καλύτερη συναυλία μας). Σήμερα, και με τον Μανώλη που με το σαξόφωνο βοήθησε να ολοκληρώσουμε αυτό που πάντα θέλαμε αλλά χωρίς αυτόν δε θα ήταν εφικτό, είμαστε η σύνθεση που ξέρετε και συνεχίζουμε αυτό ακριβώς που ξεκινήσαμε από την αρχή το ’94: ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ.

　

Ο τίτλος του νέου σας album “ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ” σε τι ακριβώς αναφέρεται;

　

　

(Μυτενιστής)

Τα Τοξικά Απόβλητα για εμάς είναι και ένας τρόπος έκφρασης και μέσω των στίχων ο κάθε δίσκος μας είναι ένα είδος πολιτικής τοποθέτησης. Έτσι και η τελευταία μας κυκλοφορία θέλαμε να παίρνει ανοιχτά θέση σε αυτά που βιώνουμε. Ο τίτλος δεν έχει ακριβή ερμηνεία. Για μένα προσωπικά ο τίτλος αναφέρεται στις ραγδαίες κοινωνικές εξελίξεις της εποχής. Έχουμε φτάσει στο σημείο όπου πλέον δεν μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι, ήρθε η ώρα λοιπόν να διαλέξουμε στρατόπεδο και να δράσουμε. Οι απέναντι είναι προ πολλού συσπειρωμένοι και αυτήν την στιγμή εξαπολύουν την μεγαλύτερη επίθεση που έχει δεχτεί η γενιά μας. Το σύστημα τους καταρρέει και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν όρθιοι με τελευταίο τους όπλο την τρομοκράτηση του λαού είτε με οικονομικούς όρους (φτώχεια, απολύσεις) είτε ασκώντας φυσική βία (μπάτσοι, ναζί). Δεν πρέπει να χάσουμε άλλο χρόνο και με συλλογικούς αγώνες και διαρκή δράση να τους λιώσουμε. Ήρθε η ώρα μας!

　

　

Μπορείτε να μας δώσετε την κεντρική ρότα του στιχουργικού περιεχομένου του νέου σας δίσκου;

　

　

(Μανώλης)

Οι στίχοι των τραγουδιών έχουν να κάνουν με τη σημερινή ελληνική κοινωνία, από την άποψη του ανθρώπου που, αν και δουλεύει περισσότερο, αμοίβεται πολύ λιγότερο από όσο αξιζει, όχι μόνο σε χρήμα. Οι στίχοι μιλάνε για την δουλειά και τη σχέση ή τα συναισθήματα κάποιων ανθρώπων σε σχέση με αυτή. Μιλάνε επίσης για την (υπο)κουλτούρα γενικά με την οποία “ταϊζόμαστε” όλοι καθημερινά και σχεδόν από παντού. Τέλος μιλάνε για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα, η οποία είναι και αυτή αποτέλεσμα κοινωνίας/κουλτούρας. Σκόπός των στίχων είναι να προκαλέσουν τον ακροατή, να του θέσουν ερωτήσεις που ο ίδιος ίσως έχει πάψει να σκέφτεται ή δεν του αρέσει να σκέφτεται και έχουν μείνει χωρίς απάντηση. Η απάντηση που δίνεται μέσα από τους στίχους είναι: όχι πια αδράνεια “Ήρθε η Ώρα” για συλλογική δράση και αγώνα.

　

　

Πως θα περιγράφατε το album σ” ένα νέο ακροατή των ΤΟΞΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ;

　

　

(Αργύρης)

Όταν με το καλό θα γεράσουμε και δεν θα θυμόμαστε τα παλιά… για ευνοήτους λόγους… και θα ακούμε το άλμπουμ χωρίς να ξέρουμε καν ποιο είναι αυτό το συγκρότημα και ποιοι το έχουν γράψει, τότε θα ξέρουμε και την απάντηση στην προηγούμενη ερώτηση. Τώρα όμως, αυτό που έχω να πω είναι ότι το «ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ» είναι ένας δίσκος που περικλείει την αμεσότητα, την ευθύτητα και την αυθεντικότητα αναδεικνύοντας πιο πανκ ύφος από τον προηγούμενο δίσκο (Κατέβασέ Το). Είναι ο δίσκος που ενώνει το πρώτο με το δεύτερο, είναι δηλαδή ο τρίτος!… Περιέχει τα μελωδικά (καλιφορνέζικα λεγόμενα) στοιχεία και την σκα αισθητική του 2ου (Κατέβασέ Το) αλλά και την «κάτσα» ευθύτητα και αμεσότητα του πρώτου (Τοξικά Απόβλητα). Είναι σχεδόν αλουστράριστος με εκπληκτική from-the-source παραγωγή για τα δεδομένα ενός DIY εγχειρήματος. Είναι εκκωφαντικός, πρέπει να χαμηλώσεις το volume δηλαδή… γιατί θα φοβηθείς μόλις ξεκινήσει, αλλά είναι και καθαρά μουσικός, όσο δυναμώνεις την έντασή σου ακούγεται και καλύτερος! Αυτό ίσως και τον χαρακτηρίζει ως «τον καλύτερο δίσκο που έχεις ακούσει ποτέ από τα Τοξικά»!!! Που φυσικά μπορείς και αυτόν να τον κατεβάσεις τσάμπα, ή να τον αγοράσεις ώστε να καταφέρουμε να βγάλουμε και τον επόμενο…

　

　

Μελλοντικά ποιες είναι οι κινήσεις σας;

　

　

(Δημητράκης)

Μελλοντικά θέλω να φάω κάτι μακαρόνια που είναι στο ψυγείο από χθες. Και έτσι!… Όχι ντάξει, από την σκοπιά μου θέλω να κάνουμε όσο περισσότερα live για να προωθηθεί η νέα μας δουλειά και να φτάσει σε όσα περισσότερα αφτιά γίνεται, γιατί πραγματικά για το «ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ» έχουμε ρίξει ιδρώτα, καύλα και μεράκι (αλλά κυρίως ιδρώτα). Οπότε θέλω όλη αυτή η προσπάθεια να βγει προς τα έξω γιατί ηχητικά, μουσικά και στιχουργικά είναι ό,τι κουβαλάμε μέσα μας σαν μπάντα (τουλάχιστον έτσι νιώθω εγώ). Και εφόσον αποδίδεται παικτικά και αφού με το παρτάκι που έχει στηθεί περνάμε γαμώ, το μόνο που μένει είναι να το μοιραστούμε σε συναυλίες με τσάμπα είσοδο, φίλους και με άπειρη μπύρα.

Τοξικά Απόβλητα πάντα κοντά στον antifa ακροατή.

　

　

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη Ελληνική σκηνή;

　

　

(Αντώνης)

Ελληνική σκηνή… Θα ξεκινήσω με μια μικρή αναδρομή γιατί η λήθη είναι κακός σύμβουλος… Οι έλληνες «καλλιτέχνες» δεν είχαν (και ούτε έχουν) μάθει τι σημαίνει Live show… 3 μήνες επί 5 εμφανίσεις τη βδομάδα στην πίστα κάποιου κωλοπηδάδηκου και ότι ποσοστά από τα cd τους έταζαν οι δισκογραφικές… Ο μητσάρας χαιρόταν γιατί καυλάντιζε την μαιρούλα στα τραπέζια του πλούταρχου… Ο μαγαζάτορας γιατί ο μήτσος ακούμπαγε 500 ευρά για να πηδήσει… Ο πλούταρχος από κομμωτής έγινε τραγουδιστής και η δισκογραφική γιατί η μαιρούλα αγόραζε cd για να θυμάται την αξέχαστη βραδιά ελληνικής βλαχοκαγκουριάς που της χάρισε ο μήτσος…

Έλα όμως που τώρα ο μήτσος δεν έχει δουλειά για να πάει για καυλάντι… Και η μαιρούλα ανακάλυψε το free downloading… Ο πλούταρχος από την αίγλη του ποσειδώνιου κατέληξε συσκευασμένος στο εσωτερικό του tv zapping και του τηλεθεατή… Και αν κάνει κανένα Live σε κανένα πανηγύρι στα άνω κρεμαστά ευχαριστημένος θα είναι…

Από την άλλη πάλι υπήρχε(-άρχει) και η Underground σκηνή που εδώ και χρόνια κινούταν στα παρασκήνια… Μπάντες και σόλο καλλιτέχνες που προσπαθούν να δείξουν αυτό που έχουν μέσα τους με κάπως πιο εναλλακτικά μέσα… Τα οποία σήμερα μάλλον έχουν γίνει mainstream… Αλλά δεν μιλάμε για αυτό είναι ταμπού…

Αυτό το μυρίστηκαν βεβαίως τα ευρώ-σκυλα του συστήματος και σήμερα αρκεί μια απλή βόλτα για να δεις τον κάθε πικραμένο μαγαζάτορα να έχει κάνει την στάνη της γιαγιάς του «live arena»… Ενδεικτικά…. Drums από κατσαρόλες της μάνας του, ενισχυτές κιθάρας-μπάσου κλπ. κλπ. από ακουστικά βαρυκοϊας της γιαγιάς του, καλώδια από περισσευούμενα έργα του οτε και μικρόφωνα από τα αρμονιάκια της barbie… ΄Οσο για τα λεφτά «θα τα βρούμε ρε αδερφέ» και εμείς εκεί… Έχω μπάντα πρέπει να κάνω Live να με δει ο κόσμος… Ξύπνα ρε μαλάκα έλληνα ραγιά… Ξύπνα…

Συμπερασματικά… Ποια ελληνική σκηνή; Μπάντες και καλλιτέχνες με αγγλόφωνο στίχο; Video clip και τραγούδια κλεψίτυπα προϊόντα του καπιταλιστικού συστήματος που προσπαθούν να μας επιβάλλουν; Μας έχουν κάνει να ζηλεύουμε ο ένας τον άλλον και να χαιρόμαστε με την αποτυχία ενός Live κάποιας μπάντας που δεν συμπαθούμε (γιατί έχει περισσότερα likes και views από μας) και να απογοητευόμαστε με το αντίθετο… Είμαι σίγουρος πως αυτός που ανακάλυψε τις νότες αυτό ακριβώς είχε στο μυαλό του… Αυτή είναι η ελληνική σκηνή… Εμείς σαν τοξικά απόβλητα δεν κάνουμε για πάρτη σας για αυτό σβήστε μας από τον χάρτη σας… (δανεικό αλλά αλήθεια)

Περαστικά σας…

　

　

Υπάρχουν νέα σχήματα που σας έχουν τραβήξει την προσοχή;

　

　

(Μυτενιστής)

Θα σου μιλήσω για την εγχώρια σκηνή καθώς σαν οπαδός και μέλος της παρακολουθώ πολλές συναυλίες και έρχομαι σε επαφή σε πρώτο πρόσωπο με πολλές μπάντες. Μου έχουν τραβήξει την προσοχή πολλά νέα σχήματα και όχι αποκλειστικά από ένα μουσικό είδος. Θα ξεκινήσω με τους SkaNonTropo, What The Funk και Dirty Fuse μέλη των οποίων είναι και στα Τοξικά Απόβλητα. Επίσης θα αναφέρω σίγουρα τους Bandage, Χατ Τρικ, Fields Of Locust, Ruined Families, Sarabante, Ντέρτι Dancing, Τα Στούκας, My Turn, Process Of Decay, The Dead Dranks, Αδικαιολογήτως Απών, Piotita, BMW Rockers 57, Bad Movies, Despite Everything, Indico, Ντελίριο, Ρανταπλάν και σίγουρα ξεχνάω πολλούς ακόμα.

　

　

Που αποσκοπείτε σαν σχήμα, ύστερα από τόσα χρόνια;

　

　

(Μανώλης)

Θέλουμε να φτάσει η μουσική μας στα αφτιά όσων περισσότερων μπορεί. Όχι για να “πουλήσουμε” (εξ” άλλου μπορεί όποιος θέλει να κατεβάσει χωρίς αντίτιμο τα κομμάτια όλων των δίσκων από την σελίδα μας στο διαδίκτυο), αλλά για να αποκτήσει μεγαλύτερο νόημα ο λεγόμενος “διάλογος του καλλιτέχνη με το κοινό”. Δεν είμαστε σε καμία γυάλα ούτε σε βάθρο, μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο, είμαστε μέρος της κοινωνίας για την οποία τραγουδάμε. Θα συνεχίσουμε να γράφουμε και να παίζουμε τραγούδια για όσο αισθανόμαστε ότι υπάρχει η ανάγκη να γίνει αυτό.

　

 

Και για το τέλος, πως θα θέλατε να θυμούνται τα ΤΟΞΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ύστερα από χρόνια;

　

　

(Αργύρης)

Χωρίς ρυτίδες στα μάτια, στα μάγουλα, χωρίς κοιλιές και βυζιά, χωρίς πρησμένα και βγαλμένα μάτια, χωρίς καράφλες, χωρίς γκριζάσπρα μαλλιά… Θα θέλαμε να θυμούνται τι έκανε αυτό το συγκρότημα και τι άφησε πίσω του. Κυρίως τη μουσική και τους στίχους που έγραψε και άφησε κληρονομιά για να κριθεί καλώς ή κακώς, και να πάρει κανείς ό,τι μπορεί απο αυτήν. Να θυμούνται ότι σε όποιο λαιβ και να είχαν δει τα Τοξικά, πάντα προσπαθούσαν για το καλύτερο, πάντα προσπαθούσαν να τιμήσουν και να ευχαριστήσουν αυτούς που ήρθαν να τους δουν και να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. (παρά τις συνθήκες που μπορεί να επικρατούσαν σε κάθε λάιβ: εξοπλισμός, νέα μέλη, ουσιογόνες παρεμβάσεις κλπ.)

Να θυμούνται ότι τα ΤΟΞΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ πάνω από όλα, ήταν η μπάντα που πάλευε μέσα από τη μουσική της να κερδίσει συνειδήσεις και να πλάσει μυαλά κατά του ιμπεριαλισμού και κατά του φασισμού, σε μια περίοδο, που ήταν (άραγε θα είναι…;) στο απόγειο τους.

Καλή Λευτεριά.

　

　

Τα τελαυταία λόγια δικά σας…

　

　

(Τοξικός Νίκος)

Αυτό που θέλω να προσθέσω είναι πως έχουν ματώσει οι κάθε λογής τζομπάνηδες να μας μαντρώσουν στη μία ή την άλλη σκηνή: Τί είναι τα Τοξικά, πανκιά; Τί είναι τα Τοξικά, κουμμούνια; Τί είναι τα Τοξικά, φλώροι; ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΟΠΑΔΟ – ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

(Μυτενιστής)

Εγώ θα ήθελα να ευχαριστήσω την ομάδα του blog Underground Σκηνή για το ενδιαφέρον που έδειξε για τα Τοξικά αλλά και για την εν γένει στήριξη στην εγχώρια ανεξάρτητη σκηνή.

　

　

Παιδιά ευχαριστούμε όχι μόνο για την μουσική σας αλλά και για την στάση σας, καλή συνέχεια