ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ MESSAGE IN A CLOUD

Ποια είναι η ιστορία των Message In a Cloud έως τώρα;

Χαίρετε παιδιά κι ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη! Oι Message In a  Cloud ήταν στην αρχή one man band που ξεκίνησε από εμένα (Νικόλας). Έφτιαξα σπίτι μου το πρώτο μας ντέμο που βγήκε, στην αρχή μόνο ψηφιακά, το 2014. Στη συνέχεια αποφάσισα να μετατρέψω το πρότζεκτ σε κανονική μπάντα. Οι μουσικοί που κατέληξαν να το απαρτίζουν είχαν ήδη αρκετή εμπειρία όντας ενεργά μέλη της σκηνής με άλλα σχήματα, πιο συγκεκριμένα: ο Άγγελος (Daylight Misery, Decemberance, Ciccada κ.α.) στην κιθάρα, ο Θανάσης (Kevel) στα τύμπανα, η Νόρα (ex-Immensity) στα πλήκτρα και ο Γιώργος (Inertial Oblivion, Apparently Dead) στο μπάσο. Αυτό το line-up, που διατηρείται μέχρι και σήμερα, άρχισε να εμφανίζεται ζωντανά και να μοιράζεται τη σκηνή με εξαιρετικές ελληνικές μπάντες όπως οι Autumn Machinery, Caldera, Reversed Nature, madebygray, Egoera κ.α. , καθώς και με κάποια σχήματα από το εξωτερικό: τους Sylvaine, τους Saigon Blue Rain και τους Khara. Το 2017 ηχογραφήσαμε το ντεμπούτο άλμπουμ μας με τίτλο “Anassa” που κυκλοφόρησε το 2018 σε 200 κόπιες βινυλίου από την ελληνική Ikaros Records. 

Το όνομα πως προέκυψε;

Είναι λίγο αστεία η προέλευση του ονόματος, αλλά πρόκειται για misheard lyric από το κομμάτι “Kevin's Telescope” των The Gathering! Μου άρεσε πολύ σαν άκουσμα και ταίριασμα με την αισθητική της μπάντας, συνεπώς δε το σκέφτηκα πολύ. 

Οι επιρροές σας ως μουσικοί; Κάποιες αγαπημένες μπάντες;

Στη μπάντα η μουσική προέρχεται κατά 90% από εμένα, οπότε ίσως οι επιρροές όλων μας να μη φαίνονται καθολικά στο τελικό αποτέλεσμα. Συγκεντρωτικά θα μπορούσαμε να πούμε πως είμαστε επηρεασμένοι από σχεδόν όλες τις πτυχές του σκληρού ήχου από τα 90s και μετά ξεκινώντας από post metal, 90s melodic doom, progressive, black - post black metal και φτάνοντας σε indie, shoegaze, post-punk, post rock, gothic και idm electronica. Αγαπημένες μπάντες που θεωρώ πως υπήρξαν καθοριστικές για τη μουσική μας κατεύθυνση: ISIS, Deafheaven, Les Discrest, Slowdive, Ride, Maybeshewill, This Will Destroy You, The Gathering. 

 Γιατί Instrumental;

Ο λόγος είναι απλούστατος: Προτιμούμε να μην έχουμε φωνητικά, από το να έχουμε απλά για να έχουμε και να μη δίνουν το κάτι παραπάνω. Η φωνή είναι καταλυτικός παράγοντας για ένα σχήμα. Κατά την ταπεινή μου άποψη η φωνή, εφόσον υπάρχει, πρέπει να δίνει το 50% του χαρακτήρα στη μπάντα και όχι να περνάει αδιάφορη. Δε μιλάω για τεχνική ικανότητα ή μουσική αρτιότητα αλλά για αισθητικό “χρωματισμό” του όλου αποτελέσματος και προσθήκη ταυτότητας! 

Το 2018 κυκλοφορήσατε την τελευταία σας δουλειά Anassa, πείτε μας περισσότερα για την δουλειά αυτή.

Πρόκειται για το πρώτο μας full length album όπως προανέφερα. Η διαδικασία δημιουργίας ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρα όσον αφορά τόσο το recording και το mix-master όσο και το χρόνο που χρειάστηκε για το release. Αρχίσαμε να ηχογραφούμε το Σεπτέμβρη του 2016,  η διαδικασία της μίξης κράτησε από τον Ιανουάριο έως τον Αύγουστο του 2017 και ο δίσκος κυκλοφόρησε σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 20 Ιουλίου του 2018! Η ηχογράφηση έλαβε χώρα στα Ritual Studios του Γρηγόρη Κωνσταντάρα με παραγωγό τον Στέλιο Εφεντάκη (GardenBox) o οποίος έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με ονόματα όπως οι Mahakala, οι Sun Of Nothing, οι Fool In a Box, οι 2l8 και άλλοι πολλοί. Το εξώφυλλο επιμελήθηκε ο διεθνούς φήμης Costin Chioreanu από τη Ρουμανία, που έχει συνεργαστεί με πολύ μεγάλες μπάντες του εξωτερικού σαν τους Paradise Lost, τους Oceans Of Slumber, τους Solstafir, τους Ghost, τους Grave κ.α. Όπως κάθε μπάντα που κάνει το πρώτο της επίσημο δισκογραφικό βήμα, δεν ήμασταν σίγουροι για το πώς να κινηθούμε. Η οικονομική μας δυνατότητα μας υπαγόρευε πως ή θα βρίσκαμε κάποια εταιρεία να μας κόψει το δίσκο σε φυσική μορφή ή θα τον κυκλοφορούσαμε και αυτόν μόνο ψηφιακά. Εκεί σταθήκαμε τυχεροί όταν ο Λευτέρης Φύτας από την Ikaros Records πίστεψε στο υλικό και ανέλαβε την παραγωγή και τη διανομή του βινυλίου! Το άλμπουμ περιέχει 6 κομμάτια που γράφτηκαν σε ένα διάστημα τεσσάρων ετών. Οι τίτλοι δεν είναι τυχαίοι και αποτελούν αποτύπωμα του βιώματος που αποτελεί την έμπνευση του καθενός. Θελήσαμε να είναι ένα άλμπουμ μελαγχολικό αλλά ταυτόχρονα ελπιδοφόρο για τον ακροατή. Ο στόχος μας ήταν η μουσική να είναι προσβάσιμη ακόμα και σε κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με το εν λόγω ύφος. 

Από τον κόσμο τι εντυπώσεις έχετε εισπράξει;

Xωρίς να έχουμε κάνει το “τρελό” breakthrough, είχαμε θετικότατη ανταπόκριση έως τώρα. Ο μουσικός τύπος έγραψε πολύ καλά λόγια τόσο από Ελλάδα όσο και από κάποια site στο εξωτερικό. Μας χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν αντιμετωπίστηκε, ως επί το πλείστον, σαν “άλλος ένας instrumental post-rock” δίσκος, αλλά σαν μια προσπάθεια να πάει αυτό το είδος λίγο παραπέρα, πόσο μάλλον όταν σχεδόν σύσσωμος ο μουσικός κόσμος έχει βαλθεί να “σκοτώσει” το συγκεκριμένο είδος ως “βαρετό και μη εξελίξιμο”. 

Σε τι κατάσταση είστε τώρα, έχετε αρχίσει να δουλεύετε πάνω σε νέο υλικό;

Για να ακριβολογήσουμε, υπάρχει υλικό σχεδόν για δύο δίσκους στο αρχείο! Είμαστε σε φάση που περιμένουμε να πουληθούν τα τελευταία κομμάτια από το βινύλιο, ενώ έχουμε αρχίσει να δουλεύουμε και νέα κομμάτια. Οι λάιβ εμφανίσεις μας θα θέλαμε να είναι λίγες και ουσιώδεις αυτή τη χρονιά!

Ποιο θα θέλατε να είναι το μέλλον των Message In a Cloud;

Να βγάλουμε προς τα έξω όλη τη μουσική που έχουμε μέσα μας! Με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό. Προφανώς, όπως και κάθε συγκρότημα, θα θέλαμε η μουσική μας να ακουστεί όσο το δυνατόν περισσότερο. Το άλφα και το ωμέγα όμως είναι να μη βαρεθούμε αυτό που κάνουμε, να βγάλουμε δίσκους, να παίζουμε λάιβ και να έχουμε πράγματα να θυμόμαστε από όλο αυτό!

Ποιες είναι οι δυσκολίες που συναντά ένα σχήμα σαν τους Message In a Cloud;

Πολλές! Κατ' αρχάς τα οικονομικά μας και τα βαριά μας προσωπικά προγράμματα που δε μας επιτρέπουν να είμαστε όσο ενεργοί θα θέλαμε! Επίσης μεγάλο πρόβλημα είναι η δεκτικότητα του κόσμου σε κάτι νέο και διαφορετικό. Δυστυχώς ο κοινός ακροατής δε θα σε προσέξει αν δε σε δει κάπου “γραμμένο”, “προτεινόμενο ή “ποσταρισμένο”. Το θέμα είναι λοιπόν το πώς θα φτάσεις εκεί, και δυστυχώς αυτό είναι άσχετο με τη μουσική ποιότητα-ικανότητα που μπορεί να κουβαλάς. Ακόμα και τότε όμως, στην Ελλάδα είμαστε γεμάτοι προκαταλήψεις (και) για το τι ακούμε. Ο κόσμος θέλει το “στάνταρ”, αυτό που έχει μάθει να του αρέσει. Έτσι, δεν πάει σε συναυλίες, δεν αγοράζει merch και δε δίνει σημασία αν δεν γίνεις Rotting Christ ή Planet Of Zeus. Ένας πολύ καλός μας φίλος είχε πει την πολύ σωστή ατάκα πως “η ελληνική σκηνή είναι 10 ευρώ που κάνουν βόλτα από τη μια μπάντα στην άλλη” χαριτολογώντας για το γεγονός ότι το κοινό στις συναυλίες είναι κυρίως μουσικοί που έχουν πάει να δουν άλλους μουσικούς! Είναι θέμα νοοτροπίας, και οι μπάντες που έχουν καταφέρει να γίνουν μεγάλες, πιστέψτε μας, έχουν πραγματικά υπερβεί εαυτόν.

Τι προτιμάτε περισσότερο studio ή live;

Οι πρόβες είναι η αγαπημένη ώρα της εβδομάδας για όλους μας! Η πεμπτουσία όμως είναι η μετάφρασή τους σε ένα καλό λάιβ! Οπότε το 2ο!

Τέλος υπάρχει κάτι που θα θέλατε να πείτε στον κόσμο;

Να είναι ανοιχτόμυαλος, όχι μόνο στη μουσική αλλά και στην οπτική του για τα πάντα!

Ευχαριστούμε για την συνέντευξη, καλή συνέχεια.