ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ DAMIRAH

Πείτε μας πως ξεκίνησε η μπάντα σας...

 
Γνωριζόμασταν μεταξύ μας πριν την δημιουργία της μπάντας. Ξεκινήσαμε τις πρόβες και μετά τα πράγματα πήραν το δρόμο τους.

Το όνομα Damirah πως προέκυψε; 

 
Η Damirah είναι η ηρωίδα της μπάντας και το πρόσωπο που κοσμεί το artwork του δίσκου. Το όνομα είναι εμπνευσμένο από το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη, "Ο γύρος του θανάτου", το οποίο αφηγείται τη ζωή του Αριστείδη Παγκρατίδη, ενός ανθρώπου κοινωνικά περιθωριοποιημένου στο ασφυκτικό κλίμα της μετεμφυλιακής Ελλάδας, ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο, ως ο "Δράκος του Σέιχ Σου", με ανεπαρκή στοιχεία. 

Όταν συνθέτετε μουσική, ποιες μπάντες περνούν από το υποσυνείδητο σας;

 
Ο καθένας από εμάς έχει τις δικές του επιρροές και ακούσματα, στοιχεία που ενσωματώνονται στο παίξιμο και στον τελικό ήχο του υλικού μας. Υπάρχουν διάφορα σημεία στο δίσκο που ο καθένας τα ονομάζει διαφορετικά ανάλογα με τις επιρροές του. Όταν συνθέτουμε, δεν έχουμε στο μυαλό μας να παίξουμε κάτι που να μοιάζει με κάποιο από τα συγκροτήματα που μας έχουν επηρεάσει. 

Στη μουσική κατά την γνώμη μας δεν μπαίνουν ταμπέλες αλλά πως θα περιγράφατε σε κάποιον που δεν γνωρίζει τη μουσική σας;

 
Θα λέγαμε ότι είναι ένα μείγμα post rock και ψυχεδέλειας. Από τη μια πλευρά, ο post ήχος είναι βασική επιρροή των περισσότερων στη μπάντα. Από την άλλη πλευρά, οι κιθάρες προσπαθούν να ξεφεύγουν όσο μπορούν από το «πρότυπο» των κιθαρών του είδους, το μπάσο έντονη μελωδία και τα τύμπανα motorik μοτίβα. Ο ήχος και η εκτέλεση δηλαδή, δεν σχετίζονται ιδιαίτερα με το post rock, όπως τουλάχιστον αυτό έχει τυποποιηθεί εδώ και χρόνια. Επί της ουσίας, καταλήξαμε να παίζουμε post rock χωρίς να είναι ο στόχος μας. Πιο συνολικά, δίνουμε βάρος στη μελωδία και στην ατμόσφαιρα, προσπαθώντας να δημιουργήσουμε μια μουσική αρκετά ταξιδιάρικη και κινηματογραφική. 

Η πρώτη σας δουλειά έχει τίτλο Lights and Guns and Fire και κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, τι πρέπει να ξέρουμε γι' αυτή τη δουλειά;

 
Το "Lights and Guns and Fire" περιέχει έξι συνθέσεις ορχηστικής μουσικής. Τα "υλικά" είναι απλά: κιθάρα, μπάσο, τύμπανα, συν κάποια samples και πλήκτρα. Η ηχογράφηση, η μίξη και η παραγωγή του "Lights and Guns and Fire" πραγματοποιήθηκαν από τον Σάκη Μπάστα στο Noisebox Studio και το mastering από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου στα Sweetspot Productions. Οι στίχοι στο "As a Child, I Always Dreamed of Fire", προέρχονται από την ποιητική συλλογή «Αντάρτικο²», του Δημήτρη Γκιούλου και του Κωνσταντίνου Παπαπρίλη-Πανάτσα. H απαγγελία έγινε από τη Στέλλα Μαγγανά. Το artwork είναι έργα της Πετρούλας Κρίγκου, ενώ υπεύθυνος για το γραφιστικό layout/design είναι ο Δημήτρης Κάτσενος. Το concept του δίσκου είναι βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα.

Σαν μπάντα λειτουργείτε καλύτερα στο στούντιο ή πάνω στη σκηνή;

 
Δεν μπορούμε να απαντήσουμε, γιατί σαν Damirah, έχουμε το εξής παράδοξο: βγάλαμε δίσκο πριν κάνουμε οποιοδήποτε live.

Τι θα πρέπει να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

 
Προγραμματίζουμε live και γενικά στο άμεσο μέλλον δίνουμε βάρος στην προώθηση του δίσκου.

Είστε από την Πάτρα, πώς είναι η σκηνή εκεί, υπάρχουν χώροι για live; 

 
Η Πάτρα είναι μια πόλη με μεγάλο φοιτητικό πληθυσμό και μεγάλη παράδοση στο αγγλόφωνο rock, με αποτέλεσμα, κατά καιρούς να "βγάζει" πολύ καλά συγκροτήματα, σε διάφορα μουσικά ιδιώματα. Υπάρχουν διάφοροι χώροι για συναυλίες. Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι καλύτερη, αλλά σε σχέση με άλλες επαρχιακές πόλεις, είναι σχετικά επαρκής.

Η άποψη σας για την underground σκηνή μας ποια είναι, προοδεύει η μένει στάσιμη;

 
Η μουσική τεχνολογία είναι πολύ πιο προσβάσιμη και το διαδίκτυο έχει δώσει μεγάλες δυνατότητες επικοινωνίας και προβολής του υλικού στα underground συγκροτήματα σε σχέση με το παρελθόν. Είναι πολύ πιο εύκολο εδώ και αρκετό καιρό για μια μπάντα να ηχογραφήσει με αξιοπρέπεια και χωρίς να δώσει μια περιουσία, ούτε να εξαρτάται από μια δισκογραφική για την προώθηση της δουλειάς της. Από εκεί και πέρα, επειδή ο underground χώρος διαχέεται σε πολλά μουσικά είδη, είναι δύσκολο να γίνουν γενικευμένες εκτιμήσεις. Και μόνο αυτή η δυνατότητα που δίνεται στις μπάντες, να παράξουν μουσική και να τη μοιραστούν με τον κόσμο, είναι από μόνη της σπουδαία. Το να πούμε αν προοδεύει ή μένει στάσιμη, δεν αναλογεί τόσο σε εμάς που δεν διεκδικούμε σε κανένα βαθμό τον ρόλο του κριτή, ούτε στην ίδια τη σκήνη, που διαχρονικά μέσα της βρίσκεις διαμάντια. 

Θα επιδιώκατε συνεργασία με κάποιο Ελληνικό Συγκρότημα-Καλλιτέχνη;

 
Γενικά προσπαθούμε να είμαστε ανοιχτόμυαλοι, οπότε είμαστε θετικοί σε συνεργασίες.

Κάτι τελευταίο για να κλείσουμε την συνέντευξη;

 
Μπορείτε να κατεβάσετε τον δίσκο μας με ελεύθερη συνεισφορά, αλλά και να προμηθευτείτε το cd σε φυσική μορφή, στο bandcamp της μπάντας (http://damirah.bandcamp.com). Νέα μας μπορείτε να μαθαίνετε από τη σελίδα μας στο facebook (www.facebook.com/DamirahBand). Καλή δύναμη σε όλους.

Ευχαριστούμε για την συνέντευξη, καλή συνέχεια.