ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΕΑΝΤ

Ας αρχίσουμε με ένα σύντομο βιογραφικό του συγκροτήματος για όσους δεν σας γνωρίζουν.

Οι Néant ξεκίνησαν ως το βασικό μου project το 2012. Από έφηβος είχα το μικρόβιο και αν θες το πάθος να γράφω στίχους και αργότερα μουσική, αλλά το ’12 ήταν η πρώτη φορά που ξεκίνησα να γράφω οργανωμένα κάτω από ένα όνομα με σκοπό τη δισκογραφία. Μετά από τη σύνθεση αρκετού υλικού πρότεινα στον παιδικό μου φίλο Φ. να με βοηθήσει στο κομμάτι της κιθάρας. Τα επόμενα χρόνια αφοσιώθηκα στη σύνθεση και τη στιχουργία. Το Μάιο του ’18 κυκλοφορήσαμε ψηφιακά το πρώτο μας EP, “Brokenwinged”. Στην παρούσα φάση ηχογραφούμε το ντεμπούτο άλμπουμ μας, στο οποίο έχω γράψει εξ ολοκλήρου τη μουσική και τους στίχους.

Πώς καταλήξατε στο όνομα Néant;

Το όνομα προέκυψε ένα πρωινό του ’12, ενώ διάβαζα στην Εθνική Βιβλιοθήκη το βιβλίο του Ζαν Πωλ Σαρτρ «Το Είναι και το Μηδέν». Σε μια από τις αρχικές σελίδες αναφερόταν η λέξη αυτή στα ελληνικά με τη γαλλική της μετάφραση σε παρένθεση, «(Néant)». Μου άρεσε πολύ σαν λέξη και σαν έννοια, άντεξε το τεστ των δύο βδομάδων, και την κράτησα. Πρέπει να σου πω ότι είχα σκεφτεί χιλιάδες άλλα ονόματα πριν απ’ αυτό, κανένα όμως δεν είχε τόσα συμπτυγμένα νοήματα για μένα όσο αυτό. Η έννοια της ανυπαρξίας και του μηδενός για μένα αντικατοπτρίζει σε τελεολογικό επίπεδο ένα βουδιστικό νόημα: Το απόλυτο κενό, τη Νιρβάνα στην οποία περιέρχεται μία ψυχή μέσα από τις εκατοντάδες μετενσαρκώσεις της, η οποία απεικονίζεται στη βουδιστική φιλοσοφία ως η τελική «λύτρωση», ένας θείος «οργασμός» του πνεύματος, της ψυχής και της οντολογικής δύναμης την οποία αυτή περιβάλλει, το πέρασμα από το μονοπάτι του πόνου στην απόλυτη εξύψωση, τη Θείωση. Είναι ένα τρομερά ενδιαφέρον θέμα για το οποίο μπορώ να μιλάω για ώρες, δε θα μας φτάσει όμως ο χώρος. Ως προς το ότι η λέξη αυτή είναι γαλλική, είμαι μεγάλος θαυμαστής της γαλλικής κουλτούρας, όπως και της γαλλικής blackmetal σκηνής.

Ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές και ποια είναι τα ονόματα  που σας ''στιγμάτισαν'' μουσικά;

Προσωπικά έχω δεκάδες επιρροές στη μουσική που γράφω. Κυρίως atmospheric, progressive και post-black μουσικά σχήματα. Μερικά από αυτά είναι: Agalloch, Alcest, A Forest Of Stars, και δεκάδες άλλα που εντάσσονται σ’ αυτήν την κατηγορία. Επίσης, Shining (τους Σουηδούς), My Dying Bride, Bathory της Viking περιόδου, Nachtmystium, Peste Noire, σε καθαρά μουσικό επίπεδο πάντα και παλιούς Anathema. Ως ιδιαίτερο συγκρότημα για μένα θα διάλεγα τους Opeth, καθώς η εφηβεία μου συνέπεσε με την μεγάλη ακμή της μπάντας και με σημάδεψε όσο τίποτα άλλο μουσικά, άλλαξε άρδην τον τρόπο που έβλεπα τη μουσική ως τότε. Και οι Tool επίσης έχουν ιδιαίτερη θέση, αλλά από επίπεδο αισθητικής και διαδικασίας σύνθεσης προτιμώ τους παλιούς Opeth, είναι πιο βροχεροί, πιο γκρίζοι, πιο μελαγχολικοί, χαχα. Όσο για τον κιθαρίστα μου, εκείνος είναι πιο old-school black.

Ποια είναι τα ερεθίσματα σας όταν γράφετε τους στίχους σε κάποιο τραγούδι;

Προσπαθώ κυρίως να εκφράσω μία αισθητική. Οι στίχοι μου είναι πολύ προσωπικοί και σε μεγάλο βαθμό κάπως «ενδόμυχοι». Όταν γράφω στίχους δημιουργώ μέσα από την προσωπική μου οπτική κάποιες εικόνες και θέλω να «περνάω» με ειλικρίνεια κάποια βιωματικά οπτικά τοπία στον ακροατή, τα οποία ταιριάζουν με τη φύση και την αίσθηση της μουσικής μας. Πρέπει να σου πω πως εκφράζω ένα μεγάλο μέρος της μελαγχολίας και του πεσιμισμού μου εκεί. Υπάρχουν άτομα που με ξέρουν, ή νομίζουν ότι με ξέρουν, και αν διαβάσουν τους στίχους μου θα δουν κάτι τελείως διαφορετικό από το καθημερινό μου απλοϊκό χαμόγελο. «Μα είναι δυνατόν, να είναι τέτοιος καταθλιψάκιας!» θα πουν, χαχα…

Μέσα στο 2018 κυκλοφορήσατε την πρώτη σας δουλειά το ep Brokenwinged, πείτε μας περισσότερα γι' αυτό και αν μείνατε ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα της δουλειάς σας;

Το EP κυκλοφόρησε μόνο ψηφιακά στο Bandcamp και αργότερα στο Youtube, με αρκετή υποστήριξη διάφορων blackmetal σελίδων οι οποίες το έκαναν repost. Ξέρω ότι αρκετοί μπορεί να χαλάστηκαν που δεν το κυκλοφορήσαμε και σε cd, αλλά δεν το θεώρησα εκείνη τη στιγμή απαραίτητο. Από το full length και μετά πάντως να μείνουν ήσυχοι ότι θα πάρουν στα χέρια τους και το physical copy. Μπορώ να σου πω ότι έμεινα αρκετά ευχαριστημένος και, αν και κρίνω ότι ένα ή δύο πραγματάκια θα μπορούσαν να είχαν γίνει διαφορετικά, πρέπει να πω ότι το ακούω σχεδόν κάθε μέρα, στο σπίτι ή στο δρόμο, όταν δε βρίσκω κάτι άλλο να ακούσω που με εκφράζει όσο αυτό.

Από τον κόσμο τι εντυπώσεις έχετε εισπράξει έως σήμερα;

Κυρίως θετικές, για όσους το έχουν ακούσει. Τους αρέσει η δουλειά μας, και θα ανταμειφθούν, καθώς το επερχόμενο άλμπουμ θα είναι ακόμα πιο «γεμάτο».

Σαν σχήμα ποιος είναι ο επόμενος δυνατός σας στόχος;

Να βγάλουμε ένα killer ντεμπούτο άλμπουμ! (Και να βρούμε και μια καλή δισκογραφική).

Πόσο σας έχει βοηθήσει το Internet στην προώθηση του group;

Αρκετά. Στην ουσία, η όλη προώθηση της μπάντας έγινε μέσω Facebook και Bandcamp. Είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο της εποχής μας. 

Η άποψη σας για την underground σκηνή μας ποια είναι, προοδεύει η μένει στάσιμη;

Αν και δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη σκηνή στα δικά μου ακούσματα, του κάπως πιο μετεξελιγμένου black αν θες, (οι μπάντες που ξέρω από τη φάση μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού) πιστεύω πως η όλη σκηνή κάπως προοδεύει. Αλλά πρέπει να οργανωθεί καλύτερα. Πρέπει να δίνονται περισσότερες ευκαιρίες από τις ντόπιες δισκογραφικές στους μουσικούς και να δημιουργούνται περισσότερα εγχώρια metal fests από τους διοργανωτές για προώθηση των μπαντών που αξίζουν. 

Ποια είναι η γνώμη σας για τα σχήματα που δίνουν τις δημιουργίες τους μέσω των ιστοσελίδων τους είτε δωρεάν είτε με κάποιο μικρότερο σχετικά με τις τιμές των δισκοπωλείων τίμημα;

Είναι κάτι λογικό και τίμιο. Οι περισσότερες ελληνικές μπάντες που παίζουν metal δεν έχουν σκοπό να γίνουν πλούσιοι από τη μουσική. Το κάνουν γιατί είναι το πάθος τους και γιατί το αγαπάνε. Γι’ αυτό ούτε κι εμείς ζητήσαμε κάποιο αντίτιμο για το EP μας, ίσα-ίσα ήταν τιμή μας να ακουστούμε και δωρεάν. Βέβαια, χρειάζεσαι το «καύσιμο» για να συνεχίσεις να γράφεις μουσική, και όσα παίρνεις τα επενδύεις και πάλι εκεί, γι’ αυτό δεν αποκλείω να κοστολογήσουμε τις επόμενές μας δουλειές, ελαφρά τουλάχιστον, όταν μιλάμε για φυσική κόπια βέβαια.

Κλείστε τη συνέντευξη όπως εσείς επιθυμείτε...

“Pain is the road to Salvation.” Ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε, ήταν η πρώτη μου συνέντευξη και πέρασα πολύ ευχάριστα με τις ερωτήσεις σας!

Εμείς ευχαριστούμε, καλή συνέχεια.