ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΧΕΙΛΙΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

 

 

Στις ερωτήσεις απαντάει ο Ηρακλής Ιωσηφίδης.

 

Καταρχήν θα θέλαμε να μας πείτε δυο λόγια για το πως σχηματίστηκαν οι ΧΕΙΛΙΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ.

 

To σχήμα δημιουργήθηκε το 2000 και κάναμε τότε κάποιες εμφανίσεις και ένα δύο ντέμο. Το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που θέλαμε. Το διαλύσαμε το 2003. Κάπου το 2008 ο Νίκος ο μπασίστας επέμενε να το ξαναστήσουμε. Και κλείσαμε μια πρόβα με τον Βασίλη, τον Μήτσο, τον Κωστή. Ήρθαν στην παρέα ο Μάνος και ο Οδυσσέας. Από τότε δεν έχουμε σταματήσει να παίζουμε, να γράφουμε, να γελάμε, να βγάζουμε φρίκες παρέα, να είμαστε μπάντα.

 

Θέλουμε να μας πείτε κάποιους μουσικούς ή και συγκροτήματα που σας έχουν επηρεάσει και πως προέκυψε ο ελληνικός στίχος

 

Πέρα από συγκροτήματα και μουσικούς πιο πολύ από όλα νομίζω μας έχει επηρεάσει η εποχή και το μέρος που μεγαλώσαμε, στην πιο δυνατή στιγμή της ελληνόφωνης μουσικής, στη Θεσσαλονίκη αρχές και μέσα 90s περιμέναμε να πάμε στις τρύπες που παίζανε συχνά πέρα από τις συναυλίες τους και σε διάφορες φιλανθρωπικές φάσεις, συνέχεια ακολουθούσαμε, στις συναυλίες από τα ξύλινα σπαθιά στο θρυλικό zero που παίζανε το σετ τους 2 και 3 φορές γιατί ο κόσμος δεν έφευγε. Ένα απόγευμα όταν ήμουν 16-17 χρονών κατέβαινα τη ναυαρίνου, έπαιζε μια μπάντα, οι Γκρόβερ «σ αυτή τη πόλη γεννηθήκαν όλοι οι μπάτσοι» έλεγε ο τραγουδιστής, μου έκανε τρομερή εντύπωση. Ερεθίσματα παντού, άπειρες μπάντες, ξεσσαλονίκη και παράξενη πόλη ταυτόχρονα και κιθάρες που κλαίνε, άγριες, όμορφες κιθάρες. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα το μυαλό μας να έχει κουρδιστεί στα ελληνικά.

 

Ποιος γράφει τη μουσική και τους στίχους σας;

 

Τους στίχους τους γράφω εγώ, τη μουσική τη γράφω κυρίως εγώ και ο Κωστής Λιολιόπουλος, αν και στα κομμάτια που βγάζουμε όλοι μαζί

νομίζω πως είμαστε συνυπεύθυνοι για τη σύνθεση, αφού ο καθένας παίζει αυτό που θέλει. Tα παιδιά ντύνουν με σάρκα τον δικό μου σκελετό

 

Το 2014 κυκλοφορήσατε το album με τίτλο Δια Της Απουσίας . Ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε και πόση προσπάθεια χρειάστηκε από την πλευρά σας;

 

Το διά της απουσίας είναι ένα περίεργο δισκάκι, δύστροπο, δεν είχε δυσκολίες, θα λέγα πως έγινε από μόνο του, για το δια της απουσίας ξοδέψαμε έναν χειμώνα και μια άνοιξη, από τις ζωές μας.

 

Σε ποιο στάδιο βρίσκεστε ως σχήμα αυτόν τον καιρό;

 

Αυτό το καιρό είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί μόλις τελείωσε η ηχογράφηση και η μίξη του καινούργιου μας άλμπουμ οι «‘Ομορφοι γκρεμοί». Μια διαδικασία που κράτησε ένα χρόνο και είχε υπερβολικά πολύ δουλειά. Δέκα κομμάτια σε δικούς μας στίχους και μουσική. Αρχές του 2016 θα βγει κάπως.

 

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

 

Να κάνουμε πρόβες γιατί το άλμπουμ μας άφησε λίγο πίσω, να κάνουμε κάποιες συναυλίες και να παρουσιάσουμε τη καινούργια μας δουλειά όσο καλύτερα γίνεται, να μην ηχογραφήσουμε για ένα-δύο χρόνια.

 

Πόσο πιστεύετε ότι έχει επηρεάσει η κρίση την Eλληνική μουσική σκηνή;

 

Πιστεύω ότι με τη παράνοια, τη φρίκη και τη στέρηση που επικρατούν και θα επικρατούν τα επόμενα χρόνια, θα ακούσουμε από νέους κυρίως ανθρώπους υπέροχες μουσικές.

 

Αν θα μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στην σκηνή, τι θα ήταν αυτό και γιατί;

 

Δεν υπάρχει τέτοια σκηνή νομίζω. Εδώ και πολλά χρόνια. Μόνο άνθρωποι που λειτουργούν μεμονωμένα.

 

Με τι μήνυμα θα θέλατε να κλείσουμε την συνέντευξη;

 

Mην είσαι φως.

 

Ευχαριστούμε για την συνέντευξη, καλή συνέχεια.