ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΑΧΑΠΑΡΑ

 

 

 

Θα θέλατε να μας πείτε δύο λόγια για το συγκρότημα;

 

 

Δημιουργηθήκαμε στη Θεσσαλονίκη το 2006 από τους Γιάννη Πιχαρίδη και Πάρη Πιχαρίδη. Από το 2010 έχουμε ως έδρα την Αθήνα. Έχουμε κυκλοφορήσει 2 albums και ένα Single. To 2006 το «Κράτα κάτι από το Σκοτάδι” σε κυκλοφορία των 3Pi/Protasis, το 2008 το “Siniorita Single” σε κυκλοφορία της 3Pi και το 2010 το “Ξημερώνει” σε κυκλοφορία της Λύρα. Αυτή την στιγμή το line up μας είναι Πάρης Πιχαρίδης (κιθάρα/φωνή), Γιάννης Πιχαρίδης (κιθάρα/φωνή), Στέφανος Κοπάνακης (μπάσο) και Αδριανός Βίτο (τύμπανα).

 

 

Πώς προέκυψε το όνομα (Αναχάπαρα) του συγκροτήματος (αν δεν κάνουμε κάποιο λάθος έχει ποντιακή προέλευση);

 

 

Το Αναχάπαρα έχει ποντιακή προέλευση και σημαίνει ξαφνικά. Μας άρεσε και το νόημα του και αλλά και το ιδιαίτερο της προέλευσης του. Περισσότερο όμως το ξαφνικά είναι κάτι που μας χαρακτήριζε ιδιαίτερα σαν άτομα εκείνη την εποχή κιόλας και ευτυχώς μα χαρακτηρίζει ακόμα.

 

 

Εσείς πως θα χαρακτηρίζατε το είδος της μουσικής σας;

 

 

Στο ευρύτερο φάσμα της rock με αρκετά εναλλακτικά στοιχεία. Με λίγα λόγια Ελληνόφωνο alternative rock. Βέβαια το να κατηγοριοποιήσεις πλέον την μουσική είναι κάτι αρκετά δύσκολό και κατά την γνώμη μας αυτό είναι κάτι θετικό. Οι επιρροές είναι πολλές, πλέον όλοι έχουμε πρόσβαση σε μία pool με απεριόριστες επιλογές. Είναι και θέμα αισθητικής επίσης, υποκειμενικής, το πως αντιλαμβάνεσαι το “διαχωρισμό” Alternative – Mainstream, Pop – Rock, Modern – Old School. Όμως υπάρχει και το θέμα του lifestyle. Το Rock είναι τρόπος ζωής και έτσι το αντιλαμβανόμαστε και εμείς.

 

 

Ποιες είναι οι κύριες μουσικές επιρροές σας;

 

 

Πάρα πολλές και καλύπτουν ένα φάσμα της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας από τα 60s μέχρι σήμερα. Εντάξει είμαστε μία γενιά που μεγάλωσε με Nirvana αν αυτό λέει κάτι.

 

 

Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;

 

 

Η έμπνευση είναι κάτι ιδιαίτερο. Δεν ξέρεις από πού μπορεί να σου έρθει. Κυρίως από προσωπικά βιώματα. Αλλά αρκετές φόρες και από καταστάσεις που δεν τις έχουμε βιώσει τόσο άμεσα. Μπορεί να σκεφτείς μία φράση και να σε εμπνεύσει και να γίνει τραγούδι. Η ένα riff στην κιθάρα που να σου βγάλει συναισθήματα. Κάτι που διάβασες, κάτι που έζησες, ένα όνειρό που είδες. Γενικότερα η έμπνευση όσο τετριμμένο και να ακούγετε βγαίνει από μέσα σου και συνηθώς χωρίς να την περιμένεις.

 

 

Τι θα πρέπει λοιπόν να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

 

 

Είμαστε καλλιτεχνικά σε μία περίοδο που πειραματιζόμαστε αρκετά. Γενικότερα χρόνο με το χρόνο, τραγούδι με το τραγούδι εξελίσσεσαι. Είχαμε μαζέψει υλικό για album αλλά τελικά δεν ήταν αυτό που πραγματικά θέλαμε. Διάφορα άλλα καλλιτεχνικά project του καθένα μας που δεν αφορούσαν αποκλειστικά την μουσική μας οδήγησαν σε νέα επίπεδα ανάγκη έκφρασης. Όποτε είμαστε σε μία φάση που κάνουμε κάποια lives για να μπορούμε καταρχάς να εκφραζόμαστε και επίσης πειραματιζόμαστε στο studio επί του νέου ήχου μας ώστε να είμαστε σε θέση να τον παρουσιάσουμε, ίσως μαζί και με μία κυκλοφορία. Αν όχι album ενός single.

 

 

Ποια θα ήταν για σας μια ονειρεμένη συνεργασία;

 

 

Μία ονειρεμένη συνεργασία… Μία τέτοια συνεργασία που το αποτέλεσμα της θα ήταν κάτι μοναδικό. Δεν αναφέρουμε πρόσωπα γιατί δεν υπάρχει αυτή την στιγμή κάποιο όνομα που μέσα στο μυαλό μας θα μπορούσε να αναφερθεί ως ονειρικό. Σίγουρα υπάρχουν άτομα και καλλιτέχνες, πολύ συγκεκριμένοι, που θα ήταν τιμή μας να συνεργαστούμε αλλά ονειρικό… Το ονειρικό δεν μπορείς να το προαποφασίσεις. Μπορεί να είναι συνεργασία με έναν ηχολήπτη, έναν παραγωγό, κάποιον μουσικό κάποιον δημιουργό, άλλα συγκροτήματα ή solo καλλιτέχνες, σε δικά μας, δικά τους ή ανεξάρτητα project. Μπορεί σε live αλλά μπορεί και σε studio για κυκλοφορία. Πότε δεν ξέρεις ποια συνεργασία είναι ονειρική μέχρι να την βιώσεις.

 

 

Τι σας αγχώνει περισσότερο; Η σκηνή ή το στούντιο;

 

 

Και το studio και το live έχουν τις ευθύνες τους, είναι και τα δύο βασικά στάδια της έκφρασης μας και άρα σου προκαλούν ένα άγχος. Το θέμα είναι τα άγχη που σου προκαλούνται να είναι δημιουργικά και όχι φθοράς. Δηλαδή πριν ένα live να έχεις το δημιουργικό άγχος του πως θα αποδώσω και “να τα σπάσω όλα” και όχι τύπου “θα έχει κόσμο”, “ο ήχος πως βγαίνει”, “θα πληρωθούμε”, “είναι μικρή η σκηνή, θα κουφαθώ σήμερα από το crush”. Στο studio επειδή πάνω κάτω με τα home και project studio κάθε μπάντα έχει τουλάχιστον ένα οικονομικό τρόπο να γράψει εκεί σου βγαίνουν πιο δημιουργικά άγχη ως προς το αποτέλεσμα, αλλά πάλι και αυτό είναι σχετικό. Τέλος πάντων εμάς μας αγχώνουν και τα δύο εξίσου προκειμένου να μπορέσουμε να βγάλουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

 

 

Είστε χρόνια στην σκηνή, τι είναι αυτό που αγαπάτε και τι αυτό που σας ενοχλεί περισσότερο στην Ελληνική μουσική πραγματικότητα;

 

 

Ας ξεκινήσουμε με αυτό που μας ενοχλεί. Έχοντας ζήσει την κατάσταση και προ κρίσης και μετά και μέσω των εμπειριών μας νομίζω ότι το χειρότερο πράγμα στην Ελληνική μουσική πραγματικότητα είναι η έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων πλευρών. Γενικότερα δεν υπάρχει αλληλεγγύη. Μαγαζάτορες, καλλιτέχνες, μουσικοί, παραγωγοί, τεχνικοί, ηχολήπτες, δημοσιογράφοι, κριτικοί, δισκογραφία, ραδιόφωνο κλπ δεν υπάρχει αλληλεγγύη σε επαρκή βαθμό ώστε όλοι να μπορέσουμε να συντηρηθούμε όλοι οικονομικά και να γιγαντώσουμε αυτό που λέμε Ελληνική Μουσική Βιομηχανία. Εντάξει δεν είναι σε απόλυτο βαθμό η έλλειψη αλληλεγγύης αλλά απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί πως υπάρχει. Θα πει κανείς ότι αυτό είναι το πρόβλημα ολόκληρης της κοινωνίας. Δεν διαφωνώ. Απλά στην μουσική αρκετά χρόνια πριν την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και την κρίση χρέους των χωρών η μουσική βιομηχανία βίωνε την δική της κρίση που επιδεινώθηκε σε μεγάλο βαθμό μέσα στο πλαίσιο αυτό. Στα θετικά αυτό που αγαπάμε στην Ελληνική Μουσική Πραγματικότητα είναι η ίδια της η ύπαρξη. Είμαστε ευγνώμονες που μπορούμε και εκφραζόμαστε μέσω αυτού που αγαπάμε πραγματικά και είναι η μουσική. Και το βιώνουμε μέσω της Ελληνικής μουσικής πραγματικότητας. Είναι, για όλους τους καλλιτέχνες, η κορυφαία μας στιγμή όταν είμαστε πάνω στην σκηνή. Η κορυφαία μας στιγμή, μέχρι την επόμενη.

 

 

Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να μας πείτε;

 

 

Θέλουμε να σας δώσουμε συγχαρητήρια για την προσπάθεια σας αυτή και πραγματικά θα πετύχει γιατί η βάση της είναι η αγάπη για το αντικείμενο. Και μετά από καιρό και εμπειρίες που έχουμε μαζέψει εκεί έχουμε καταλήξει. Όταν κάνεις κάτι από αγάπη, όταν κάνεις κάτι γιατί αυτό είσαι και όχι από συγκυρίες τότε είσαι σίγουρα επιτυχημένος. Και είσαι επιτυχημένος γιατί μπορείς και βιώνεις την ζωή σου στην πραγματική της υπόσταση. Η δόξα, τα χρήματα και όλα αυτά που φαίνονται ελκυστικά και στόχοι στην ουσία τα θέλουμε επιφανειακά. Το πραγματικό κίνητρό είναι αρκετά απλό και είναι βαθιά μέσα μας. Είναι η ίδια μας η ύπαρξη. Και αυτό είναι το σημαντικό. Και είναι πολύ απλό το να καταλάβεις αν αυτό που κάνεις είναι η Ύπαρξη σου. Μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό; Αν ναι τότε δεν είναι. Αν όχι τότε την βρήκες.

 

 

Ευχαριστούμε για την κουβέντα και καλή συνέχεια.